Entel Ahraz Şiiri - Özge Can

Neyine onun üflemek yaraya, iyileştirmeye!
Neyzen sanır kendini ve de büyük yara kendinden içre.
Alay eder hiç dizinin üstüne düşmemişçesine.
Koşmamışcasına mahalle aralarında,
Telaşsız.
Rahvan.
Vurmamış nalına da mıhına da dört nala.
Yağmur değmemişçesine doru bir ata…
Değse siyahı ortaya çıkacak.
Gizler,
Otlar kadar kuruyken ben karasını görmemişçesine.
Be hey dürzü, kır kafayı,
Ekle gerdanımın bi köşesine,
Kanırt kırdığım zincirlerime.
En ucuna.
Yokla.
Bul kalbimi dil yordamıyla da
Mana bulsun uzay boşluğunda.
Et ayrılsın kemikten,
Meze olsun burjuvaların sofrasına.
Yola çıkmadıklarımıza ziyade olduk,
Çatal bıçak gürültülerinin yanında.
Ahrazı oynadık, lakin farkındalığında tüm bilincin.
Ödül senindir, al;
Şimdi diz, bükük gerdanımdaki yerinin sol yanına!