Enstantane Şiiri - Ayşe Doğan

İki ayrı beden
İki ayrı ucunca oturuyordu kanepenin
İçlerini ısıtan
Bir bardak demli çay değildi şüphesiz
Konu konu üstüne
Konular ise bahane
Hayli gülüştüler
Bahaneler üzerine
Derken;
Doğaçlama oyunun
Kahramanları oldular
Gerçeğin Kendisinden habersiz...
Biri Alıngan Sevgili
Diğeri “İdare” eden
Konu konu üstüne
Konular ise bahane
Hayli gülüştüler
Bahaneler üzerine

“İdare” eden; Affet!
Dedi...
“Alıngan”; Asla!

Üşümüş,
Donmak üzere olan
Pamuk Kardeşleri
Avuçlarının arasına aldı
Minik bir buse kondurdu
Ilık rüzgar eşliğinde

Sonra...
Defalarca yineledi
affedilme
arzusunu
Bulutlara değmesine rağmen
Pes etmedi “Alıngan”
İrade zerreciklerini
Alelacele topladı bir köşeye
Derin bir nefes
Ciğerlerine
Neden sonra
Olmaz! Diyebildi
işitmeden
Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış
zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali
estikçe yüzünde...
Güya;
Final sahnesi bu ya
Sarıldılar sıkıca birbirlerine
Ruhların dansı başlamıştı
Meğer ne yakınmış bulutlar

Medcezirler arasında
Oyunları
geldi akıllarına
Eşzamanlı refleks halinde
Çevirdiler yüzlerini
Birbirlerine
Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış
zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali
estikçe yüzünde...

....