Endişelenme,
nede olsa hepimiz gideceğiz bu diyardan.
Bu telaş, bu koşuşturma,
bu sevinç, bu üzüntü,
bu keder, bu korku ve heyecan,
Bir daha böyle sevmeyecek
belki,
bir daha hiç böylesine atmayacak kalbim, seni gördüğümdeki gibi.
yıllardır içimde taşıdığım senin yerini, alamayacak kimse.
Sessizce ayrıldım yanından,
Arkama dahi bakmadan,
O ağladığımı görmesin diye,
Gözlerimi açık tutuyordum.
Sonra yürüyordum hızlı adımlarla,
Takvimler geçiyor, ve bu gözler hala göremiyor seni, bu kulaklar duyamıyor sesini,
Şimdiye dek okuduğum ve yazdığım,
Bütün şiirlerdesin sen,
Ve biliyor musun? O güzel gülüşünü görmek yetiyordu bana,
Korkma, diye başlamıştı o sözler,
Her dizesi bir destandı adeta,
Bizlere emanetiydi o şanlı marşı,
Tektir bizim şairimiz Akif.
O herkes için bir örnekti,
Vaktinde yapılmayan her şey unutulmaya mahkum muydu yoksa?
Vaktinde verilmeyen sevgi,
Vaktinde söylenmeyen söz,
Oysa zamanın da bir kıymeti vardıya,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!