Ennui Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Kandil gibi yandı inancımın ışığı,
Bir rüzgâr eser de sönmeye yeltenir.
Bir kadın gülümser—mezarın dışı?—
Gözleri, dipsiz uçurumlar, serin ve kir.

İçtikçe kan dolar saf şiirin bardağı,
Ağzımda çürürken sözlerin meyvesi.
Kimi zaman şehvet, kimi zaman da ağı,
Giydirir bana şeytan kendi giysisini.

Kör bir yıldız gibi kayar uçuruma.
İçki, afyon, kadın... her biri bir maskara,
Saklar içinde arsız Tanrı düşünümü.

Kirlenmiş sesi, duyulmaz gök kubbede.
Üveyikler tüner mezar kazılı yatakta,
Yıkım gelir, yaşam nedir, bilmeden kendime.