Enkazın Şiiri - Abdullah Erkmen

bir hüzün çöker üstüme
ay dökülürken denizlere
ben yalnızlığı topluyorum
yıldızlardan
gökyüzü gecede sırlarını indirirken ruhuma çıkmaz sokaklarda dolaşırım
sen akarsın aklımdan
umutlarıma saklanırsın içimde
uzadıkça hasretliğin
uzaklara bakar gözlerim
zaman sende takılır bende her saatsın
uzaklaştıkça yaklaşırsın sende kalır aklım
tutulur yağmurlara hasretliğim
sırılsıklam dolaşırım kaldırımlarda
gözlerime doluşur yağmurlar
yüreğimde belirsiz telaşlar
tedirginlik sinmiş bakışlarıma.
ne kadar topladım kederleri
yüreğimde yer kalmadı
ya gelsen diyorum
ya unuttursan kendini
artık insen hayatımdan ey vefasız
sabrımın son durağındayım
yıkılmış şehirlerin sessizliği gibi
gömülür yüreğimde pişmanlıklarım
ararsan bilki
yüreğimde sana yaptığım terk edilmiş
sarayın enkazındayım