6 Şubat depreminde can verenlerin aziz hatırasına.
Sarsıldı yeryüzü nicelerinin
Gövdesi başları enkazda kaldı
Sabahı olmadı gecelerinin
Yarının işleri enkazda kaldı
Okul başlıyordu oysa bu hafta
Ütülü giysiler hazırdı rafta
Beslenme çantası içinde köfte
Ekmeği aşları enkazda kaldı
Aman Allah sanki kıyamet koptu
Yağız yere girdik yer geri tepti
Anneler son kere bebesini öptü
Gözünde yaşları enkazda kaldı
Her taraf kör beton kaçması güçtü
İnsanlar o anda dehşete düştü
Molozdan duvarlar üstüne göçtü
Tertemiz döşleri enkazda kaldı
Kimi Ali, Ayşe, kimi Güllü’ydü
Kimi beş yaşında kimi elliydi
Kimi gün görmedi yeni evliydi
Üç günlük eşleri enkazda kaldı
Onların da kendi dünyası vardı
Bir ev bir araba hülyası vardı
Daha ne hayaller deryası vardı
Tozpembe düşleri enkazda kaldı
Kağan bu acıda kim hangi safta
Onlar ötelerde biz bu tarafta
Zamanı donduran bir fotoğrafta
Mutlu gülüşleri enkazda kaldı
Kayıt Tarihi : 22.3.2023 08:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
