Dev buz dağları gibi
Önüme çıkan
Yığın yığın pişmanlık
ve
Keder oldun içimde
Her karanlık olduğunda
Hüzün olup oturdun yüreğimde
İçimde biriken herşeyle
Enkaza döndüm sonunda
Uzakların sisli yamacına
Yaşlı gözlerimi dikip bakarken
Gözlerimden akan
Sele kapılıp boğuldun
Nefesimde buhar olup
Uzaklaşıp kayboldun
Ve
Ben yokluğuna
Alıştırdım kendimi..
Kayıt Tarihi : 3.8.2013 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!