Künyesi çoktan yazılmış,
Zavallı kentin yarınsız bedenleri,
Sanılır mıydı öfkesi dünden belli,
Enkaz yığınlarının marifeti.
Şimdi anlamsız kalacak tasvirler yapıyorum,
Mavisi olmayan cansız bedenlerin,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Eflatun tenlerde yarım kalan,
Beyaz sayfalar gömülüyor,
Sabahsız çukurlara,
Ve bedeni kendisiyle yıkanmışların.
Görselliğin ağır bastığı çağrışım tekniğiyle başarılı bir imge gücünün oluştuğu şık bir şiir,kutluyorum,saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta