Enkaz Aşkları Şiiri - Kenan Kara

Sen istemesen de, gölgeni görebilirim
Karanlık bozkırda alçalan azat kuşlarını
Bahçenin yüksek duvarlarından uçurabilirim
Yazgıları tek bir kelimene bağlıymışçasına
Başucunda kanatlarını yakabilirler
Sen de yüz çevirdiysen artık benden
Kanatlar artık ne işe yarar, söyle
Azala azala akıyorken ömrüm bahçenin düzlüklerinden
Sanıyorum
Eskisi kadar da için yanmıyor
Karardı hislerin
Bir cesede bakarken

Ey sevdaya tövbeli kalbim
Simdi heybetli bir dağın kalbini oyuyorsun
Sadece sessiz bir ateş yakarak
Bahara durmuş bir ağacın gövdesini çürütüyorsun
Soğuk, birkaç kelimene sığdırdığın
Yarım , eksik bir vedan ile
Kıştan belliydi çiçeklerin yenilgisi
Çünkü ağaçlar bu kez bahara hazırlanmıyordu
Yağış yok dediler haber bültenlerinde
Susuz bir yaz dediler
İşte şimdi tam da ortasındayız
Neden gülmüyorum
Neden tek bir gün bile gülemiyorum

Sen her yıl yurduna dönerken
Benim bir şehrim bile yok
Neden buradayım bilmiyorum
Neresi sıla bilmiyorum
Anızların ortasında bir nefes soluyorum
Sesin uzaklardan bile duyulmuyor
Bir uğursuzluk yerleşti dediler
Mezar taşlarına
Buğu kadar hafif hayaller yok olup gittiler
Yine de çok karamsar değilim
Pütürlü bir okla vurulmadım örneğin
Karlar çok erimedi bu yıl
Denizler kabından taşsa da
Şehirleri doldurmadı henüz

Her zamanki sessizlik
Her zamanki gibi olmayan bir sensizlik
Kaplıyor iki şehri
Ülkeme bakıyorum
Bir sokağında oyuna dalmışsın
Yolunun üzerindeyim
Yüzünü çevirmekten korkuyorsun
Oysa, senin baktığın gibi
Yalnız yağmurlar kavuşur yeryüzü sularına
Bir de buzul suları iner dünyanın kalbine

07/07/17
Alanya