Enkazından hiç kurtulamayacağımıza inandığımız
ve en tutuk aşk yıkıntıları arasındaydık,
En azından ümitsizilkti adını tek hatırladığımız
ve bu yüzdendi kaderimize yandığımız
ve bir gün olsun umut doğmayacağını sandığmız
Ve yıkık bir buhranlar sinsilesi sofrasındaydık…
Sendeki beni gördüğüm gece
ve o gecenin sabahıydı ışık tutan bize
ve bendeki sen, kördüğüm kaderlerimizi
ve yalnızılk kederlerimizi bitirdi…
Yalnızılk ayrılıkları yitirdi
ve sevgiler tüm aşklara yemin ettirdi
ve hayat bizi bize
Ve yalnızlıkları dize getirdi…
Kayıt Tarihi : 2.9.2018 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!