Enkaz Şiiri - Bülent Ahmet Alp

Yine rutin günlerden birisi...
Hala yine ayrı...
Ve yine aynı yalnızlığı sorguluyorum...
Aşk şarkıları çalınıyor ve uğultu beni bezdiriyor artık...
Kendimde birşeyler bulmaya başladım...
Bilinçsizce hareket etmeye başladım...
En soğuk mevsimleri yaşıyorum şimdi...
Yalnızlığın en koyuluğunu yaşıyorum...
Hiçbir ışık göremiyorum karanlıklarda.
En son n e zaman sevindiğimi hatırlamazken,
Hatırlanmayan bir adamı oynuyorum şimdi.
Hiçbirşey hatırlamıyorum...
Ben sevmiş mi sevilmiş miydim?
Ya da ben yaşamışmıydım daha önce
Böyle şeyler...
Bir enkazın altından çıkmaya çalışıyorum...
Yeniden yaşamaya çalışıyorum.
Ben, bu ölülerin dünyasında...
Ve her zaman kaybedeni mi
Yitirileni mi oynuyorum?
Çıktıktan sonra değişmiş herşey.
Başka bir gezegen gibi...
İnsanlar yine tanımadığım insanlar.
Zaman benden habersiz akıp gitmeye devam etmiş...
Ölü insanlar diyorum.
Ama ben ölmüşüm onlar,
Yaşamaya devam etmişler...