Yol boyu yalnızlık
Alabildiğine uçsuz bucaksız
Rıhtımda vurgunlara yenik düşmüş gemiler
Bir beni bilirdim sahipsiz, birde geceyi,
Ey gecenin karanlığında yanan ışığım
Ört üstümü seninle ısınsın bedenim
Bir acılara esir, bir sana kırgınım
Gel de sona ersin bitsin kederim,
Öylesine zor ki yalnız yaşamak
Kendime konuşup kendime susmak
Çırpındıkça daha da dibe batıyorum
Ölümden de beter böyle yaşamak,
Her şeyi kabullendim yaşadığım her şeyi
En çok sensizliği zordu taşımak
Ne pişmanlık fayda, ne yeni başlangıçlar
Mümkün mü yıllar sonra enkazdan canlı çıkmak…
22:30__18.02.09
Selma ŞanalKayıt Tarihi : 20.9.2010 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!