Enkaz Şiiri - Çağrı Yiğit

Her ejderha öldüren kahraman olmuyor
Arıkuşunun kanatlarına gömülü
Gökkuşağını gördüğümde
Aklım kopup düştü dalından olgunlaştı da
Ve amaçsızca yürüdüğüm yollara sormadım hiç
Nereye çıktığını
Kavakların yalvarır gibi göğe uzandığı bir kentte
Kösnül bir puya çiçek açtı bin yaşında
Görmedin
Serhat boylarında serdengeçti
Bir adsız süvariydim
Korkularımı söktüğüm gün
Zırh değil kefen giydim
Ve sen
Erozyona uğradın
Aşındın
Bulanık sulara karıştın
Bense yakarıştım
Küçük bir kamıştım göl koyunda
Bir karıştım
Kulağımda uğuldayan ilahi bir sesti
İçimi ısıtan bitmez bir heves
Çağın el üstünde tuttuğu tanrıça
Bir akşam bekleyişe kefen giydirdi
Tören alayı geçerken sirenler çaldı
Dokuz nokta dokuz şiddetinde deprem oldu
Haziran, enkazımın altında kaldı
Ben güneşe bakmaktan kör olmuş
Deli bir zenciydim
Ve savaşta ölenlerin en genci.