Enkaz Şiiri - Nedim Demirbaş

çetin bulvarlardan geçtim
dilim çözüldü
sırtım üşüdü bir dağ ayazında
imdat dedim eşkiya
renkler aktı
muhtaçtık tablodaki muz iştahına
bu yaban elbiseler içinde
bu denize hapsolmuş martılar
bu dalgalara karışan çığlık

bir yelek istedim vestiyerden
canlı renkleriyle
cennet yoktur dedi zekam
kıvrandım çarşafla yorgan arasında
''söz bütünlemeli yalnızlığı''
yangın sahneleri
büyüdü büyüdü
eritti kadran içindeki mevsimleri

onun dudağında ruj
benim dudağımda mürekkeb
yandım yandım yandım
kuranı incil lehçesiyle okudum
kandım kandım kandım
bir yuva bulamadı incil kızları
haksız değil kerhanesi varsa
öksüze matem bileti satan
sallandım tuz çıplaktı
öttüm bir kudurgan semtte

insana haz veren tepeler
çiçekler içinde
bir yunus kandırdı havzımı
küfrüme imbat biçti kamam

ketum bir deryada
acıdı bana beytullah
mahalleye girdim
kol kola hatunlar

bir yas tutulması gibi
tütünümde sarardı ciğer