Enkaz Şiiri - Şahan Çoker

I

Çalkalayınca yeryüzü bağrını
Durdu zembereği boşalan saat
Birbirine karıştı hayır ve şer
Beş yüz yıl bekleyen mahşer
Demir, beton ve kan
Vurunca uykusundan
Hırsına gömüldü insan
Bir yanı melek
Bir yanı şeytan

Aşk yok, umut yok, kavga yok
Ölüm sadece rakam
Saya saya
Toplaya toplaya
Çıkarıp
Böle böle
Soysuz hesapları
Kalbimin yanına kuruldu
Can pazarı
Ne çok acı
Ne çok çığlık
Siren sesleri arasında
Ne çok sıradanlaştı

II

Enkazın altı nefes nefes daralırken
Üzerinde üç film birden
Rengarenk bir sürü balon
“Show must go on”
Annelerinin gözyaşına saklandı
Binlerce çocuk
Binlerce masum
Kaçmak için kabuslarından
Gitardan
Piyanodan
Cesetlerimiz üzerinde
Dans eden soytarıdan
Korkunç kuklalardan

III

Biz sustuk
Telgrafın tellerini kurşunlayan Erdem’in
Gül yetiştiren Rasim’in
Maraş’ta dili çözülen Nuri’nin
Bahaettin’in, Alaaddin’in
Hatırına biz sustuk
Yıkıntıları arasında
Ceset ceset ararken
Kadim şehirlerin
Şiirden süvarilerini
Adaleti sahibine bıraktık
Çocuklar üşümesin diye
Gizlice sevinen
Nefreti duymamak için
Kulaklarımıza dualar
Gözlerimize
“LaTahzen İnnallahe Meana”
Yazıp sustuk

Binlerimiz
On binlerimiz
Yüz binlerimiz
El ele
Can cana
Yan yana
“Orada kimse var mı?” diye sorana
Buradayız diyoruz hala
Enkazın altında kalan sadece değil insan
Baş gövde değil
Kol bacak değil
Asıl kalan
Vicdan
Vicdan
Vicdan

Şahan Çoker /Mart 2023