Enkaz Şiiri - Sami Güney

Sıradan bir hayat yaşarken,kendi halinde
Bir gün aniden birisi çıkar karşına,sessizce
Sana öyle iltifatlar eder,öyle büyütür ki seni
Önce şaşırırsın,alışık olmadığın böyle şeye

Bunlar devam ettikçe,hoşuna da gider öyle
Fazla fazla değer görmek, hoş gelir nefsine
Bir süre böyle devam eder, sende alışırsın
Her keresinde ,daha fazla beklemeye başlarsın

Ağır ağır tükendiğini bilmeden,devam edersin
Alıştıklarından az olursa ilgi,eksik hissedersin
Bir süre sonra,farkına bile varmadan sıradanlaşırsın
Önceki o hoş duyguları artık ,hissedemezsin

Önce iltifatlar, sonra sırasıyla,arzular
,duygular
Derken bakarsın tükenmişsin,kalmamış
konuşulacak konular
Sonra değersiz hissetmeye başlarsın,acizce
Ne yeşil kalmış ortada ,ne çiçek, ne bahar

Ne sen,ne değerin,ne büyüklüğün kalmış
Aradan geçen zaman da,seni senden almış
Farkında olmadan aldığın yaralar acımaya başlar
Sevgi,ümit,arzu,hepsi yerini acıya bırakmış

Alıştırıldığın şeyleri ararsın önce, çaresizce
Sonra başa dönersin, en başa,kendi haline
Elinde kanayan yaralardan başka bir şey kalmaz
Toparlayamazsın, kaybettiğin benliğinide, değerlerinide

Sıradan yaşadığın hayat,bir enkaz şimdi
Haydi topla bakalım toplayabilirsen, kendini
Yeniden yaralarını sarıp,iyi et bakalım
Sen enkazla uğraşırken, bırakan da seyretsin eserini