Enişte Kedi Şiiri - Yunus Kadakal

bizim mahallenin yetimleri,
ve bir enişteleri vardı;
kırık beliyle
kırıtaraktan yürüyen kedi.
tam dört senedir, taş oturaktan seyrederim
yan yan yürüyerekten seyrini,
hüda parkındaki; kuyruğu kesik kedi…..
eskicioğlu sokakta
kedi babası,
zaten çoktur çekirgede Hûda'da kedi
ama yandan çarklı enişte kedi
yetişemez bir lokma sakatata,
çünkü sakattır beli..
ve aç kalır,
taa doyuruncaya ana okullu karnını,
bir simitle, sonra.
bazen görürsünüz;
çıka durur bodur sedir aralığından
sonra yine yuvarlanaraktan girer sessizce oraya
güler onu görünce bazıları
ve bazıları
'ibret der'
şunca kimseye.
O, aldırmadan geçer önünüzden
acındırmaz kendini diğerleri gibi;
bizim enişte kedi.
yüzsüzde değildir
istemez,
utandığından mıdır nedir?
istemek ona gelmez.
bizim mahallenin yetimleri
ve bir enişteleri var
beli kırık yaşlı kedi..