Bir ölü toprak
Üstünde ne gül biter ne diken
Dört mevsimi de koynunda barındırır
Hiç bir zaman sormaz
Kış' mısın, yaz' mısın, bahar' mısın diye
Devamlı koynunu açar
Derler ki uğursuzdur onüç rakamı
Oysaki ben
Onüç' ünde tutabildim ancak
O sımsıcak ellerini
Onüç' ünde okşadım
Ve onüç' ünde bakıştım
Bana onu verin
Onu görmek istiyorum
Her zamanki gibi gülmesini bilen
Neşesini
Bir an dahi eksiltmeyen
Konuşan gülen şakalaşan
Bugün Pazar
Dışarıda yağan yağmur
Birer birer damlıyor
Pencerenin ardından
Saçılıyor içeri durmadan
Biliyorum benim
Tatlım, küçük, sevecen
Biricik arkadaşım, moral kaynağım
Küçük bir çocuk misali
Tek sevdiğim
Bir oyuncak gibi
Seninle oynamak istiyorum
Sana sarılmak,
Saçlarına dokunmak
Seninle sık sık
Şakalaşmak
Bir oyun istedi yaralı gönlüm
Seni buluverdim birden karşımda
Oyuncağım oldun bir ömür boyu
Aşkınla ve seninle eğlendim durdum...
Neredesin ey sevgilim
O sımsıcak gülüşlerin
Beni yakan cilvelerin
Özledim özledim
Canımdın benim sevgilim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!