MANİDAR
Eğik eğik başlar, sessiz yolculuklar,
Sessizlikte uzayan “yollar” manidar
Soluk, yıpranmış bir harabe gibi
Yüzü bitkin, hali perişan “insan” manidar
Durdukça gönülde bir hüzün beslenir
Hatırladıkça masumluk örtüsü ile unutulmuş infazları
Saydam bir günah perdesinde
Leke ile boyanmış eski yırtıkları…
Son bir manaya aşina kulakların
Kapanıp da kendi içine, yine mahvolduklarını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!