Engizisyon Kararı Şiiri - Kağan Şen

ultraviyole aşkların bronzlaştırdığı kan kırmızısı kalplerden biriyim,
odacıklarından evcil alyuvarlar saçan…
devrik cümle ihtilalleri için onlarca masum kalemin mürekkebini akıttım
cengiz’in askerlerini sıfırla çarpıp ömür biçtim orta asya’ya

Elbet cinnetler parlatabilirsiniz yangınlarımda! !

yecüc’le mecüc inerken sarp yamaçlardan,
kalbimi aşamayacakları surlarla çevirdim.
Demir üstüne bakır!
Bakır üstüne katran!
hemen şimdi, bu şiir bitmeden baksalar
görebileceklerdir uzaydan.

sus çocuk! kendine hakim ol
günah işlemek için yeterince vaktin olacak
bırak elindekini, uzak dur o sokaktan!

hayatının kalbimdeki tünel modelini gizle çocuk
kelimelerini unut!
gitgide azalan önemini vurgulamak için epey ünleme ihtiyacın olacak
yıllarca bu şiir seni tatmin etmeyecek
çünkü aynı zamanda bir başkasına yazılmış olacak!
aklımın gölgelemediği, bombalarımın vuramadığı
menzil ötesi bir kız çocuğu bir yerlerde konuşlanmış olacak.

ama yinede affet çocuk,yinede bağışla…

aynı anda kollarımdan, bacaklarımdan, gövdemden kanımdan, dişlerimden astılar
surlarımı ortaçağda yıktılar.
yalnızca soluk borusuyum ben çocuk
anlama beni… hükmetme temizliğine

ama yinede affet çocuk, yinede bağışla…