Engizisyon Şiiri - Halil Kıvrık

Şövene göz kırpmada iblisler.
s/övüyorum
bireyden -tanrıya
tanrıdan millete
çalıntı çırpıdan ateş

dedi;

sustu zurnanın ön ve son deliği
kendi kabuğunda salyangozlar
süklüm püklüm müslüm mahalsizliğinde

ucuza giderken..imansızlar

sen;
dar alanda mümin gölgemde niyaz ederken
ben insanlara gidiyordum

hiçe saydığında beni tutunamıyacaksın
tutuşur güneş içresinde

ben insan olmasaydım
sen
cin fikrini cennete nasıl uçuracaktın

dedi
Madımakta yanan ozanlar

Engizisyondan kaç asır sonra..