Ey gönül özün bilirsen
Yıkma gönlünü kimsenin
Hakka ermek diler isen
Yıkma gönlünü kimsenin
Beytullah yıkılsa yapılır
Gece gündüz çağırırım ey Şahım
Şu iki cihanı yaradan yetiş
Senden gayri kim var kime yalvaram
Girdabı gamdayım yaradan yetiş
Seni bildim sana tuttum elimi
Geldi çün mahı Muharrem cesette can ağladı
Firkatından ah çekiben çarkı devran ağladı
Güneş yüzüne çekti perdeyi yıldızlar eder figanı
Gökte melek yerde insan mah hitab ay ağladı
Ehli Beyt göç eyleyip kurdular çöle haymayı
Gel gönül dünyaya tapma
Tamahkarda kan bulunmaz
Sakın doğru yoldan sapma
Edepsizde ar bulunmaz
Olursun şeytanın kulu
Gel gönül yüksekten uçma
Rüzgar vurur düşen birgün
Tutma başın yukarıya
Felek vurur ağlan birgün
Al dünyada muradını
Şehirden taşındım köye
Günlerimi saya saya
Köyümüz Arduclu Kaya
Gez babam gez gez
Akşam yedim batı
İşte geldim gidiyorum
Şen değil gönlüm şen değil
Size veda ediyorum
Şen değil gönlüm şen değil
Ne mülküm var nede malım
Herkes arzular köyünü
Hem kuzuyu hem koyunu
Davun Dede´nin suyunu
Gönlüm özledi özledi
Ormanını ovasını
Ta ezelden arzularım cemalin
Her nereye gitsem ordasın güzel
Bilmez idim yerde gökte arardım
Her nereye varsam ordasın güzel
Sevdiğim yoluna serim veririm
Hal içinde hal olalım
İki gönül bir olursa
Yola talip kul olalım
İki gönül bir olursa
Eğer alırsan himmetin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!