Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika bir sevda şiiri
Tebrikler dost yürek
Saygılarımla
gönül sesini şiirleştiren usta şairi kutluyor selamlar sunuyorum....
Seven sevdiğinin her anını destansı güzelliklerle görür ve öyle ifade eder,şahit olur yollar yağan yağmurlar,şiir teminatıdır bir anlamda sevdanın ya haykırırsın duyurmak için yüreğindeki sevgiyi,yada kaybolur gider yüreğinin derinliklerinde,kutluyorum yüreğinizden dökülen sevda türküsü tadındaki şiirinizi,saygıyla...
ertelenmiş gülüşüm,
şarkılarımın saklı hüznü,
ben baharı en çok gözlerinde sevdim...
Sn.Eroğlu gene sevmeyi bilen yüreklere dokunmuşsunuz.Tebrikler.ant10
musadenizle ANT+10 diyorum efendim...
beyaz düşleri şımartmayı sevdim...
engin yağmurlarda ıslanmayı...
en çok mavide şımarmayı sevdim
her damlasında çoğalmayı,
ben z/engin ve t/uzak düşleri en çok seninle sevdim…
Üstadım ben yorum yapacak kelime bulamıyorum artık ama ayakta alkışlarım ben bu dizeleri yazan kalemi yaşayan yüreği gönül sesiniz harika kutluyorum üstadımmmm sevgi ve selamlarımla kaleminiz hiç susmasın SN.EROĞLU KUTLUYORUM ÜSTADIM...
beyaz düşleri şımartmayı sevdim...
engin yağmurlarda ıslanmayı...
en çok mavide şımarmayı sevdim
her damlasında çoğalmayı,
ben z/engin ve t/uzak düşleri en çok seninle sevdim…
İşte bu dedirten türden harika bir duygu seli ve esnek sesleniş tuzak uzak zengin engin bayıldım inanın sn:EROĞLU kutluyorum demek bile şuan bana çok yalın geldi ben diyorum üstadım ayakta alkışlıyorum bu dizeleri yaşayan yüreği yazan kalemi sevgi ve selamlar İstanbul'dan.....
kutlarım başarılı çalışmanızdan dolayı
yüreğine ellerine saglık hep böyle
değerli vede güzel paylaşımlar buluşalım
nice şiirlere
salim erben
Engin düşlerimin en gerçek yolculuğu,
saatler ve yol çizgileri tanık, yüreğimdeki savaşa.!
sana koşuyorum lal zamanlarda; yollara inat.!
ben en çok sana getiren yolculukları sevdim...
kutlarım değerli dost...saygımla..
Kadınım, bahar/sızım
biliyorsun hiç baharım olmadı,
düşlerimin şiirsel yolculuğu,
ışığım,
ertelenmiş gülüşüm,
şarkılarımın saklı hüznü,
ben baharı en çok gözlerinde sevdim...
hani bazen dizlerini ellerinle bağlardın ya,
ölürdüm mahzun dudaklarında,
tüm varlığım şefkat olup sana yağardı,
ben hüznü en çok gözlerinde sevdim....
Hani sana kurban olurum derdim ya,
inan seni kendimden çok sevmiştim.!
yağmur damlaları kadar; ılık ve ürkek....
ölmek ne ki yağmur bakışlım,
ölüm bile korkardı gülen bakışlarından,
ben yaşamayı en çok seninle ıslanırken sevdim...
beyaz düşleri şımartmayı sevdim...
engin yağmurlarda ıslanmayı...
en çok mavide şımarmayı sevdim
her damlasında çoğalmayı,
ben z/engin ve t/uzak düşleri en çok seninle sevdim…
Engin düşlerimin en gerçek yolculuğu,
saatler ve yol çizgileri tanık, yüreğimdeki savaşa.!
sana koşuyorum lal zamanlarda; yollara inat.!
ben en çok sana getiren yolculukları sevdim...
YİNE HER ZAMANKİ GİBİ MÜKEMMELDİ YAZAN DOST YÜREĞİ KUTLUYORUM İÇTENLİKLE*10+ANT SEVGİLER SELAMLAR.
Bu şiir ile ilgili 89 tane yorum bulunmakta