Kurtulduğumu sandığım anda,
Seni gördüm karşımda,
Bu bela sevda yine dolandı başıma.
Esiyor ara ara...
Gözlerim hep sende,
Çabuk geçen ömrümün gerisine
Artık puslu bir pencereden bakıyorum.
Upuzun saçlarımın yenisine,
Kel bir kafayı boşuna tarıyorum.
Zamanında yaşadığım herkesten uzak
akarsın, gönülden düşen bir şelale
yıkarsın, önüne çıkan her kim nafile
çıkarsın, bu yola aşkı bile bile
bakarsın, kaçırdığın gence güzele
devrilsin, bütün yazılar, kelimeler alaşağı
Sürgün gibi masallara,
Dalmışım rüyalara,
Uyanmışım bir ara,
Karanlık bir odada...
Yakmışım bir sigara,
Parasız kaldığım zamanlarda nüksetti,
Sarhoşluğum.
Ve hiç anlayamadım,
Gazete kâğıdına sarılı biramı
Yudumlarken insanların bakışını.
Utandırırdı bu bakışlar bizi,
Eğer teorim yanlışsa dönerim,
Sağlamasını yapmaya korkuyorum.
Ya adını sağlarsa zaman,
Ya bensem yalan.
Affet ama terk et.
Kalmasın kapında ayakkabı,
Hatırlar mısın? Şimdi,
Bir zamanlar ki bizi.
Ölüme yürürdüm belalım,
Gözüm kara, aşkım helâlım,
Sana gelen bana gelsin,
Öyle bir sen ki bende, yansam da acımazdım.
Tanığım kadarıyla,
İyi bir insandı.
Kimi zaman resmi,
Kimi zaman da duygusaldı.
Koyu yeşil gözleri vardı,
Soyadı büyüklüğündeki
Kimse üstüne alınmasın
Sana borçlu olduğum kadar,
Aşka da borçluyum.
Sevgiyi sevmeyi değil de
Yaşamayı severim.
Nasıl yapamıyorsa Orhan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!