Benim yıldızım parlıyordu
Azalan ışığı zayıflıyordu
İçinde bir ateş sönüyordu
Artık ayrılık vaktiydi
Bu bulutlu kara geceden
Bembeyaz karlı yüce dağlar
İçinde beyaz bir kurt ağlar
Kalbini kaybetmiş onu arar
Şimdi yalnızdır ona ağlar
Artık kalpsiz vahşi bir kurttur
Sonsuz karanlığın ortasında
Dolaşıyorum boş sokaklarda
Bir hüzünlü fener
Aydınlatıyor ağır ağır
Bir elimde fener
Bir elimde sevgin
Sessiz bir gece içinden
Gelen güzel gözlerinden
Başlayan seven kalbimden
Yer ayırdığım sevdamsın sen
Gece ay tutulması beklerken
Hüzünlü bir şiir gibi seni yaşıyorum
Geçmişte ve gelecekte aşkı tadıyorum
Hüzünlü bir şiir diyorum
Çünkü seni üzüyorum
Biliyorum mutlu son olmadığını
İçimde bir sevda
Beyoğlunda kalabalıkta
Işıklı yalnız sokakta
Yürüyorum yavaşça
Işıklar uzuyor yol boyunca
İlk başta hüzün dolu kadehime
Aşkla içtim onu sevgimle
Başta yegane gördüğüm
Sadece hüzün aktı kadehime
Sonra sevgi sardı yüreğimi
Açıldım küçük teknemle okyanuslara
Sapıyorum uçsuz bucaksız yollara
Bitmiyor hiç, kara için gözlem
Küçük teknemin adı hep özlem
Bir rügar esti
Benide sürükledi
Çok olmuştu bu trene bineli
Yolda geçen süre neydi
Ne zaman inmeli
Sen sen ol unutma Engini
Bu gülen neşeli sevgiyi
Ama düşünme yorma kendini
Eğer sıkarsa bu dünya seni
O zaman hatırla Engini
Eski zamanda sevdi seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!