Gün geceyi kızıla boyar,
İyi niyetlerim samimiyetsiz duvarlara çarpar.
Bir günaydın’ına yenik düştüğüm insanlarda,
Birikmiş ne kadar çok alacağım var.
Oysa benim girdiğim her yol vefa'ya,
Attığım her adım insafa çıkar.
Hangisinin alnı açık, başı dimdikmiş benim kadar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla