Senden sonra hiç acım olmadı
Ne deliliğim kaldı sevdadan yana ne de aşka inancım bir damla
Oysa ben seni severken hiç acı çekmemiştim
Ne olduysa, sen beni sevince oldu
Bir zaman varlığını arzulayan gönlüm
Yeri geldi yokluğunu aradı durdu
Bu vatan boş değil sen varsın heryerde
Senin izin senin sesin kısaca sen olacaksın
Öldü demek mi asla sen ölmedin ölemezsin
Heryerde sen oldukça bu vatan bölünmez atam
Öldü demeyeceğiz sana hiç bir zaman
Sen çıkınca evimizden yalnız kaldığımı anlıyorum
Akşam olsa da sohbet etsek diyorum kendi kendime
Bir defa olsun beni dinlemiyorsun
Ama ben yine de seni çok seviyorum
Her zaman uzun emek harcıyorsun
Sana dair dev gibi bir sevda büyüttüm küçücük yüreğimde…
Bu Küçücük yüreğimde büyüttüğüm korkularla başlamıştım bu sevdaya…
Korkuyordum…
Sanki bi uçurumun kenarında çaresiz kalmışta düşecekmişim gibi korkuyordum…
Hep bi güvensizlik içindeydim…
Yeni yeni farkına varıyoruz,keşke daha önce varsaydık
Ne kadar da güzel günlerimiz geçmiş meğer
Kardeşliği,dostluğu,sevgiyi bizler öğrenciyken yaşamışız
Şimdi farkındayız ama gençliğimiz sınıfta kaldı
Zaman göz açıp kapayıncaya kadar geçmiş gitmiş
Bıktım artık senin yollarını beklemekten
Aramayacağını bile bile ara diye umut etmekten
Dönecek fdiye hayal kurmaktan sıkıldım
Bıktım artık anlıyor musun bıktım
Sen gelmiyorsun bense çaresiz bir halde seni bekliyorum
Koşa koşa geliyorum sahneye herkes bakıyor suskun gözlerinde
Evet şimdi mikrofon elimde delecek geçecek kalbinizi elbette
Demek yok bu gün tempo var bu diskoyu sarsacağız hep beraber
Bu gün coşacağız dertleri kederleri eski defterleri unutacağız
Başlayalım mı?
Duyamadım
Bir gün yine Alanya D400 Karayolunda gidiyorum
tabii bu defa arabamın lastiği mastiği balonlamadı [[eşek bissan]]
Neyse gidiyordum tabii sağa sola güzel kızlara baka baka...
Karşıdan bayan bisikletle geliyor ve bana korna basmış benim gözler
Kızlarda korna düdük duyar mıyım? her neyse…
Gümm diye bir sesle kendime geldim birde baktım yerde tekerleniyorum
Bir Bilsen;
Arkadaşlar bu şiir benim şairlik hayatımı başlatan şiirdi.
Arzu Yılmaz isimli bir kıza ilk defa şiir yazmıştım.Yıllar geçti
ve bu şiirin ne kafiye ne uyağına hiç bir şeyine dokunmadan
bu günlere ulaştırdım yıllar boyuda değiştirmeyeceğim...
O anlamadı aşkımı fakirim diye sevmemişti beni ama şimdi...
Bir gece ansızın kapı çalmalarıyla uyanacaksın
Ağır ağır kapıya ilerlerken durup durup dalacaksın,
Kalbin gülümseyecek vicdanınsa sızlayacak
Ayakların gitmemek için seni zorlayacak ve işte o an;
Kapının yavaşça sürgüsünü açacak yavaş yavaş aralarken
gözlerin dalacak her zaman ki gibi yıkılacaksın kapının önüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!