Engin abi Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Engin abi

Güneşin koynundan hasat sarı saçlarında başak başak ışıltı
Beyaz kefeniyle gülüşü meleklerden haber bedenine toprak fısıltısı
Son anlarında yalnızlık bütün dostlarından tek miras ve sessiz bir karanlık örtüsü
Yüzünde vicdan paftasında bir cellat maskesi, idam sehpası o köşedeki ağaç kendi elleriyle büyüttüğü
Rüzgârda ve yapraklarda sahipsiz neyden kopan ve doğacak ikizlerine yazılmış bir ayrılık türküsü
Mezar ve beşik gölgesinde toprağa savrulan gülümseyen anlar ellerde un ufak geride kalan
Senaryo bu yazan ve oynayan ardında hüzünlü bir keman, kim bilir derde ne derman.
Zaman yoldaş, beden zindan, ölüm anahtar, yazılanlar sadece ruhun günlüğü
Gözlerde dolaşan Engin Abinin gülüşünden geriye kalan mutluluk büyüsü.