Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Naime öğretmenimin, şiire yaptığı yorumunda, dediği gibi, Engereksiz günlere dileklerimle, kutluyorum Hep doğrular ve en güzel duygular adına çağlayan dost-şair yüreğinizi sevgili Necdet öğretmenim..
Saygı ve Selamlarımla..
SADECE ENGEREKLER Mİ?... İnsaflı davranmış şair. Dört yan, yılan, çıyan, kartal, yarasa, baykuş kaynıyor... Oysa eski bir şiirimde.' İlle de başka bir canlıya özenirsen günün birinde bir yılan veya kötebek olmamalı bu. Bir güvercin ol gagasında zeytin dalıyla ' demiştim...
Günün, güncelin yorganını bir ucundan hafifçe kaldırıp aralamış şiir. Bence engereğin başını daha yılan olmadan ezmeliydi. geç kalındı demek geldi içimden. Kutluyorum değerli kardeşi içtenlikle... ENGEREKSİZ GÜNLERE VE ŞİİRLERE...
Engerekler olacak, ısıracağı taze kan kokuları var oldukça...
Panzehiri de mutlak var elbette... Ama önemli olan 'uzak tutmaktır', sokmasına engel olmaktır... Bazen bir kedi, ya da gelincik hakkından gelir... Korkulu rüyasıdır mesela akrepler...
Ya 'içimizdeki engerekler?' Onlara nasıl engel olmalı, nasıl uzak tutmalı, hedeflerinden? Sanırım 'zehir zıkkım ortamların panzehiri olanlar' da vardır... Onları 'gözlerindeki kamaşmadan tanıyanlar', yani... Her engereğin başına biri düşer, nasılsa...
İtibar edilirse uyarılarına, mutlaka işe yarayacaktır... Gitsin her engerek, kendinden olanı bulsun...
'Canavar İçin Kodlamalar'ın' devamı gibiydi... Dikkate alınacağı umuduyla kutluyorum Değerli Necdet...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta