Ellerinin izi çıkıyordu resim kağıtlarına,
Dudaklarında ki kıvrılmış gülümsemeyi,
Cebime koyup saklayasım geliyordu da söyleyemiyordum.
Çünkü ben onun güzel ve eşsiz dilinde,
Konuşmayı bilmiyordum.
Ben konuşmayı bilmediğim için eksiktim,
Ben güzel bakmayı bilmediğim için engelli,
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta