Dile kural, göze hapis, ele yasak,
Konur elbet, konmasına…
Ama insan, kalpte yaşıyorsa?
Hangi öfke, hangi inat, hangi uzak?
Engel olabilir ki, duyumsamasına.
Meydan okuyorum haydi!
Bir sınır çiz mümkünse,
Yüreğimin duvarlarına.
Çiz ki; ulaşmasın ruhumun sesi,
Çınlamasın kulaklarında.
Çiz ki; uykuya dalsın gözlerin,
Yastığa baş koyduğunda.
Çiz ki; sızlamasın vicdanın,
Yaptıkların, yada yapmadıklarınla.
Çizebil ki; ben olmayayım,
Yaşam boyu vardığın, her noktada…
www.halelisiirler.net
Halime Dinç YamaçKayıt Tarihi : 7.5.2009 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!