Engelliye Engel Şiiri - Şahin Karadağ 1

Bu sabah çok yoğun.
İş takibindeyim bir metropolde,
Resmi işlerimde.
Gök yüzü bulutlu, hava hafif çiseli,
Sabah mahmurluğu henüz üzerimde.
***
Bir kurumdan başladım sabah erkenden;
Muazzam bir bina, son derece şatafatlı,
Merdiven ve yapısı daha da göz alıcı.
Engelli platformu da unutulmamış;
Mükemmel gösterişte, süslü bir eğim.
***
O eğimden yürümek geçti içimden.
Bazen, sıra dışı işler yaparsınız ya.
Öyle bir şey işte.
Platforma gidip çıkmayı denedim,
Fakat!
Ayağım kaydı betonda ve yürüyemedim.
Korkuluktan tutunup güçlükle çıkabildim.
***
Sahanlıkta resmi bir görevli;
Tam geldik derken göz göze,
Bir eğime baktım, bir ona.
Başını çevirdi nedense kaçırdı gözlerini,
Kırk beş dereceydi eğim nerdeyse.
Hani, engelliye eğimli yol değil;
Eğimli yol engeli daha uygundu,
Maksat bir isim vermekse.
Normali sekiz derecedir herkes biliyor bunu,
Ve aksi halde gerekenin asansör olduğunu.
***
Dönüşte çıkarken ben dışarı,
Bir vatandaş çıkıyordu yukarı;
Her kes gibi, normal olan merdivenden,
Ve tutunarak koltuk değneklerinden.
Sormadım zira. Sebebini bildiğimden.
Bir kurum daha, bir başkası daha,
Sonra bir başkası, vardıklarım hep aynı.
Bir daha, bir daha.
Konutlarda, özel binalarda o da yok,
Bir çoğunda.
***
Bu nasıl bir iş, nasıl bir izan ya Rab!
Avrupa Birliği kapısındayken bile;
Yalancıktan yapılmış,
Göstermelik platformlar.
Acaba kimi kandırmak için bunlar;
Avrupa’yı mı, kendimizi mi?
Yoksa, eğimli yol engelleri icat ederek;
Gizli engeller konulan engellileri mi?
Yoksa İlah’ı, veya vicdanları mı?
Kimi?

Şahin KARADAĞ (03.03.2013)