Engellinin feryadı Şiiri - Hüseyin İbiş

ENGELLİNİN FERYADI 25-05-2011
Işığa hasret kaldı gözlerim,
Karanlık gündüzlerim gecelerim,
Sımsıkı tutacağı bir dost eli arar ellerim,
Yanımda olmazsa sevdiklerim son bulmaz acı günlerim.

Bir rüzgara kapıldım savrulup gidiyorum,
Esir aldı ümitsizlik kurtulamıyorum,
Kaldıran yok düştüğüm yerden taş misali eziliyorum,
Bir gemi gibi battım hayat denen uçsuz denizde çıkamıyorum.

Yasak bana mutluluğun hayalini kurmak,
Layık görüldü yalnızlığa mahkum yaşamak,
Kaderin elinde oyuncak olmak,
Karanlık bomboş bir dünyada tek başına kalmak.

Kırılıyor tutmak için elimi uzattığım dallar,
Kurumuyor sel oldu gözümde yaşlar,
Bırakmıyor yakamı dünyamı zindan eden acılar,
Kalmadı kıymeti hiçbir şeyin anlamsız uyandığım sabahlar.

Haram bana mutluluğa el uzatmak,
Küçücük sevgi dolu bir dünya kurmak,
Yasak gözlerime yaşama sevgisi ile umutla bakmak,
Acı veriyor hayatın güzelliklerinden mahrum kalmak.