Engeller Şiiri - Adnan Sertel

Karın diz boyu olduğu günlerde,
Ben yarı yıkılmış, Yarı virane,
Üstüm başım açıkta olsa hiç üşümezdim,
Çünki senin sevgin vardı içimde.
Hani bir gün gitmiştik ya bir dağın yamacına,
Hani avuç açmıştık yeşil örtü altındaki ihtiyara,
Hani istemiştik ya Dünyanın tüm sevgilerini,
Hani dönerken dönmüştük ya bahtiyara.
Hani benimle evlenirmisin demiştim bir gün,
Sen bana ciddimisin demiştin ürkek ve süzgün,
Hani ilk defa öpmüştüm ya seni karanlık odada,
Sanki olamayacakmışız gibi bir daha bir arada.
Hani nişan yapmıştık ya iki aile arasında,
Düğünümüzü ertelemiştik askerlik sonrasına,
Hani korka korka vermiştin ya kendini bana,
Bense kıyamamıştım çok istesemda sana.
Hani kavga ederdik ya her sevişme sonrası,
Defalarca yemin ederdin bu sonuncusu diye,
Hani bir defa yüzüğü atıp gitmiştin ya sinirle,
Sonrada gelip saatlerce aramıştın attığın yere.
Hani söz vermiştik birbirimize hiç ayrılmayacağız diye,
Şimdi çok uzaklardayız birtanem.
Sen beni seviyorsun ben seni seviyorum,
Ama aşamıyoruz başkalarını ve aramıza girenleri...