Engel Olamıyorum Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Ne zaman el ele kol kola bir çift görsem
Tüm duygularım kabarıyor hemen
Onların mutluluğunu kendimde hissediyorum ben
Belki de o mutluluğa olan özlemimden
Kıskanıyorum resmen kim olduğunu bile bilmeden
Allah’ım o mutluluğu neden esirgersin benden
Çöllerin suya olan özleminden
Hastaların ilaca olan ihtiyacından
Daha büyük benim mutluluğa özlemim, ihtiyacım
Bilemem ne zaman ulaşacağım
Belki de ulaşamadan
Hakkın rahmetine kavuşacağım
Ama yine de bıkmadan usanmadan bekleyeceğim
Karamsarlıkta çok kalmam
Sıyrılırım hemen
Gecenin bitip güneşin doğduğu gibi
Yaşımın ilerlemiş olmasına rağmen
Gönül yaşımın yerinde sayması ondan
Bazen düşünüyorum
Benim konumumu özenen çok kişi olmalı
Ama işte engel olamıyorum
Gönlümün mutluluğa özlemini. Engel olamıyorum