*Engel değil ki...

umut yüklü bir gecenin ak sabahı
güneş düşmüş yüzüne ışıl ışılsın
içim kımıl kımıl seni seyrederken
öyle masum öyle savunmasızsın ki
bir bebeğin muzip gülümsemesiyle
aydınlanırken yüzün
tamtamlar çalıyor yüreğimde
derin bir ürpertiyle sarsılıyor bedenim
bu kadar çok sevmeme sevilmeme rağmen
beni de vuruyor aşk apansız soluksuz
gözlerinin derinliğinde kaybolsam da
depremlerime engel değil ki...

sıcak bir günün
soğuk bir Akdeniz akşamında
bir yanımız deniz bir yanımız
çiçek bahçeleri rengarenk
titreşirken sinsi bir ayaz eşliğinde elele
üşüyen bedenim sana emanet
bir annenin bebeğini korur gibi sararak
leylak kokulu ruhunu döküyorsun içime
yanımda olsan da
gönlüm gönlünle sarmaş dolaş
ellerin ellerimde
gene de seni özlememe engel değil ki...

seni çok seviyorum biliyorsun
biliyorum sen de
tenime kazınmış ben olmuşsun
ama akşam olup ta yoksan
hani duvarların saati başlar
göz göze gelir bakışırsın
sırıta sırıta acımasız durmaksızın
üstüne üstüne gelirler boğulursun çaresiz
o an çılgın gibi
senin de beni düşündüğünü bilsem de
isyanlarıma engel değil ki...

bir an bile yanımdan ayrıldığında
bir ruhu da beraberinde
götürdüğünü biliyor musun
mahzun içim kan ağlasa
sabırdan bir gömlek giyse de bedenim
geri döneceğini bilsem de kesin
çıldırmama engel değil ki…

2 Ocak 2009
İstanbul