Engel Şiiri - Mehmet Çetin

Çaresizdi gece caresiz sözcükler demir parmaklıklar arkasindan uzatıpta elini dokunamamakti
Bir engel vardı aramızda adını 'sen koyduğum
Bu kimi zaman demirdendi kimi zaman buzdan bazende adım ve acidan, ama adı hep aynıydı, bir engel vardı aramızda adını 'sen koyduğum

Sokağın bir ayrı soğukta bu gece, basamiyordum yerlere dokunamiyordum duvarlarına yalin ayak çıplak ellerim Üşüyordu. Sokağın buzdandi bu gece, soguk ısırmalari ve kangırene çalan ten rengimle buzdandi her sey, buzdan acı. Evet bir engel vardı aramızda adını 'sen koyduğum

Yürüyordum, cok uzak diyarlarına senin. Iki küçük adımda tadiyordum acılarını. Bölünuyordu ayağım ayak parmaklarim sayısınca, hepsi sapiyordu ayri bir yola, ismin parça parça dilimde, her parçası kan kırmızısı dudaklarımda. Simdi acıyor ayaklarım acıyor dudaklarım, tek adıma takatim kesiliyor, mecalim kalmıyordu ismini anmaya dudaklarımda. Canım acıyordu bir köşe başında bir Sokağın ortasında anlamiyordum! Neydi sebeb? Bir engel vardı aramızda adını 'sen koyduğum...