Engel Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

:::::::::::::::::ENGEL (Melek)

Dağ rüzgarlarının estiği ayaz bir gündü gidişin
....çiçek üzerine saldığın krağı öylece buruk, hüzünlü gülüm
Renk bileşimlerine duyarlılığını yitiren göz bebeklerim
kirpiğimdeki nemler kadar kurumsal ve ıslak

Hiç bir ayrılığımın acısı bu kadar olmamışdı ki...!
Hiç bir gurbetin özlemi,
ve de hiçbir mapusun ızdırabı...zulmeti

Arkası kesilmeyen şikayetlerim sen gittikden sonra başladı
İlinçli intizarlarım
Çivid-i kara göz damlalarım

Vicdanım vicdanımı sorgularken payıma düşendi bitiren illet
Sessiz,
dingin,
gizli gizliceydi avuçlarım/da gizlettiklerim

Hacz ederken senden kalan tüm güzellikleri alıp aparan
....vefasızlığın
Çiğerime düğümlenen tümleclerin/di gülüm
......tümleclerin/di

O izlerini kayıp ettiğin mechul yolların/da ses tellerimi de yitirdim
boğuk,
koyu kırmızı pıhtılı kan/dı....ağzımdan,gittiğin yola

İyicil rüzgarların getireceyi kokuna tapınırken
mesafe uzaklarıydı belkide seni bana yakın ettiren

Sensizliği yarama tuz biber eken, takvimin uçan o uçuk yaprakları
tüket/di gün gün tükenen ömrü
Şimdi saçlarımda siyah perçem kalmadı ki..!
kalmadı gülüm

Her sabah her penceremi açtığım da...!
Hani melek kanatı ile gitmiştin ya...!
Kelebek kanatıyla gelirsin belki