Şöyle de denilebilirdi,
mürekkebi tüketen kadın'a;
Müsait bir yarada, inecek var,
kendime iyi bakacağım, bir çift göz yok.
İyi bir şeyler var gözlerimde,
gözlerim başka yâr'e tok..!
Ne kendime gelmez gidişlerim olacaktı.
Senliklerim oldu, benliğimi unutmak gibi.
Uyanmak ister bir ahmak, uzak senelere.
Dünde, sana uyumak ise korkak işidir,
çünkü bugün, uzaksın ellerime.
Seninle, bir deliği bir deliye açıklamak,
kaybı korkutmaktı;
unutmanın iknasını, deli gücüme götüren.
Görünmez bir hançer yarasını, sonra,
en azından yarısını,
bir köre diktirmek, kaybetmekten korkmaktı.
Ucu sana bakan, başka bir kalem gibi.
Yok, engebelerim düzelmedi,
ellerimin hatasını yansıtan, pürüssüz bir şiirdi.
Engebeyim ve olmayacak!
Gözlerimden doğmayan gözlerin var.
Ve, kendini bilmez gülüşlerim olacaktı.
Kendime zulmetmek gibi, yalnızlıklarım oldu.
viranebirdivane/
Halil Oflaz 2
Kayıt Tarihi : 1.1.2025 00:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!