Enfarktüs Şiiri - Yücelay Sal

İşte bir dağ yangınıyla sarsılıyor bastığım toprak
Bir kez daha dayatınca dünyaya yanlışlıkla düşmenin yoksulluğu
Kuytu koyaklara kavuşmaya koyuluyor sesimin tınısı
Yapılmayan bir tek jübilesi kalmış fahişelerin çocukluk anılarına
Oradan dul bırakılmış bakirelerin söylenmez yerlerine koyuluyor
At çalarken şehit düştüğüm günün burukluğunu saymıyorum
Hınzırlıklar edip bir gülün arkasına saklandığım günleri
Venedik'te şalvar giyip çiftetelli parlattığım günleri de
Ama neyle karşılanır alnımın alıştığı serinliğin yokluğu
Bir postnişin bu yaşama bile inatla sevecen bakabiliyorsa
Gülümseyebiliyorsa dualarını darmadağıtan davulculara
Nasıl dayanılır umulmadık anda lambasını karartmasına
Daha nice katlanır bu yokuşa sabrımın kara atı diyerek
Savurmaz mı saçlarını gelirken yanımda getirdiğim cinnet
Elbet canım 'The Show must go on' ben de biliyorum ancak
Bir devlet vahşetiyle sınanıyor insanların suskunluğu
Ölmüş babamın etini afiyetle yediler işte daha ne olsun
Bir kanun mızrabıyla dişlerini temizliyor hükümet sofrasında
Ateşlere düşüp acının tadını çıkaramayan ruhum yalnız değil
Yangında hiç kurtarılmayacak beden benim bedenim
Bırakınız ezsinler
Ahali
Dekadansın şalını omuzlarından eksik etmeyen
İki kırık gülüşünü felaketlere bağışlayan kalabalık
Tuhaf bir kederle kundaklıyorum yangın gözetleme kulenizi