Enez'de Varsın Diye Şiiri - Ünal Yıldırım

her gün aynı sokaktan iniyorum denize
üç yıldır
her yan toz duman
sıcak

sol tarafta sıvaları dökülmüş yazlıklar
yazlık değil sanki lojman
ne bir ağaç
ne bir yeşillik
iç içe binalar
içindekilere kızıyorum
imar verenlere
sorumlulara sorumsuzlara
her şeye küfrediyorum

bu sabah
yine aynı sokaktan iniyorum denize
saat yedi
güneşin ilk ışıkları denizin üstünde
seni görüyorum
köşeden ikinci evin balkonunda
kahvaltı hazırlığındasın
üç metre uzağımdasın
deniz çantam hangi omzumdaydı
hatırlamıyorum
deniz hasırım
ellerim arasında gidip geliyor
kalbimin vuruşunu görüyorum
askılı atletimin üzerinden

güneşin ışıkları
gözlerinden geri dönüyor
dudakların gülümsüyor
gülümsüyorum
bir aydınlık içindeyim
yol boyu binalar rengarenk
ağaçlar damlardan aşıyor
balkonlardan sarkan mor çiçekler

duvar diplerinde ortancalar
yavru ağızları leylaklar
ve tüm bunların arasından
senin kokun geliyor
bir güç oluyor
tepeden tırnağa bedenim
sanki yüzebilirim gibi
Semadirek’i hedefliyorum

Enez’ in mavi denizi
sokağına kadar uzanıyor
bir güzel şehir oluyor sahil
seninle

kimselere kızmıyorum
ağzımda küfür yok
Enez’i seviyorum
sen varsın diye
yaşıyorsam
varsın diye