cocuklar.
cocuktu onlar.
onlara hayat diye ölümü yakistirdilar.
ki onlar umuttu, sevdaydi, baristi ve tepeden tirnaga hayatti...
sarapnel parcalarini gögüslerinde tasidilar
kursunlari sonra
panzer izleri kollarinda
barut kokusu saclarinda
ve gider ayak, kosar adim bir sehre catismalarin ortasinda
bir cocuk yüregi barisa carpiyordu...
beyaz bir güvercin oluyor kanatliyordu
kin dolu öfke dolu yüzleri
sonra kanatlarinda bir kursunu tasayarak
ve
bir ülkenin lanetli kaderine aglayarak ölüyordu...
ki o daha bir cocuktu...
Kayıt Tarihi : 14.10.2007 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)