benim gözüm onun üzerindeydi
ama onun nereye baktığını hatırlamıyorum
yaprağını taşıyamayan gelincikler gibi narindi
umursamazlıklardaydı yüreği
bilmiyordu kaç vurgun yediğimi
ve benim
eski fotoğrafların susmadığı
cimri olmayan lambaların bulunduğu
suçluların kirletmeye utandığı
yollara uzak
yaşanılası bir kentim olacak.
beşi bir yerden açan çiçeklerim yeniden açınca
güneşin her zaman
hepimiz için doğmasını istiyorum
intikam yas tutmayı kolaylaştırmasın
ve ölüm
toprak yalnızlığındaki anılarda
sevdiklerimin korkusu
şimdi kırmızı kederler var kafamda
büyük soru işaretleri aslında
kim bu hayatın savcısı?
benim yüzüm niye gülmüyor ki?
karanlıkta kalan kim?
eloğlu sevdiğini hayallerine alır,
güneşi feda edip
rüyalarında daha fazla görebilmek için
geceleri yamalar
sen benim sevdiğim değil misin?
eee
seni düşünmek
şüphesiz dünyanın en güzel anı
dertlerden uzaklaşıyorum seni aklımda tuttuğumda
gözlerin bana baksaydı
ve bana aktarmak için izleseydin haberleri
daha da güzel olurdu aslında
meleklerin inandırdığı bir yalandı belki bu
kaderime terkedilğimi hissettiğim bir anda
karşıma çıkarak başlattığın bu oyunun sonu
hiç düşünülmedi galiba
ay ışığında yalnız kalmak ister gibi duruşun
sen
her kapı açışıyla yüreğimi ürperten
son defa ölüyorum
biliyor musun?
paçaların
gözlerime çekilen bir perde misali
bu evin tuğlaları benimle büyümüş
yazlar kışlar devam etmiş sonra
güneşin yaşını merak eden insanlar, sözüm size
dünya onu tanıdığımda dönmeye başladı
güneş onu tanıdıktan sonra her tarafı aydınlattı
ve ağaçlar yeşerdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!