Susmak sanattır,
İçindeki yangını içinde bekletmektir.
Susmak sessizce yanmayı seçmektir.
Susmak yârin gözlerine konuşmaktır,
Hem de mahşere kadar…
Vefa rayihalı bir şehirde,
Yaşayabilseydim seninle.
Başkaları olmamalıydı,
Sen, olmalıydın yalnız benimle.
Ben, ihtimalleri sevemem.
Senin, beni sevmeme ihtimalini,
Ben virgülden önceki cümlem ol diye sevdim,
Ben yağmurlarımda bulutum ol diye sevdim,
Ben uykusuz kaldığım gecelerde sırdaşım ol diye sevdim,
Ben kalbimde büyüttüğüm müjdem ol diye sevdim,
Ben ölümüm senin koynunda gelsin diye sevdim,
Ben görmeden, sesini duymadan çıkarsız sevdim,
Ey gönül!
Sevmeyi bilmiyorsan
Sevme!
Bir güzeli ağlatacaksan
Ağlatma!
Değmeyecekse onun için
Halimi sorma Gülizar’ım mesut değilim
Kırdığından beri kalbimi, kendimde değilim
Yaktığından beri aşkının çerağını yanmaktayım
Biçareyim, asudeyim, seni aramaktayım
Gizleyemem azaplarla bezeli bir hayatımın olduğunu
Şiirlerdeki prensesim,
Şairin artık seni sevmiyor.
Efkâr gemisi kalkıyor şairin,
Şiirlere hapsediyor,
Anılarını ve seni.
Ve gidiyor,
Ey sevmeyi bilen sevgili!
Sen!
Gözlerinde bir ateş taşıyorsun,
Kalbin lav lav akıyor.
Gönlün bulutlarda geziyor,
Gözyaşlarınla durmuyor akıyorsun.
Bir aşk güftesi mırıldanıyorum, sevgili notalı
Sevdiğimi kalbine yazıyorum sözler, sevgiliye
Solmasın vuslat çiçeklerim, sevgili edalı
Ümit tomurcuklarım ulaşsın en sevdiğimin kalbine
Hayallerinin deryası getirdi bana ümitlerimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!