Aynı sıraları paylaşmak zorundayız
En büyük acı da budur benim için
Yüzünü her gördüğümde oluşan pişmanlık
Tarif edilemez klasik kelimelerle
Ne kadar uzak olmak istesem de senden
Başın kimin omzunda Şisekı
İnan merak etmem bunu
Tek merak ettiğim şey
Neden Şisekı olmayı tercih ettiğin
Nizama giren mısralarım mıdır
Kendimi gözlerinin maviliğinde bulurdum
Seni gördüğümde gönlü hoş olan olurdum
Adın geçince suları durduran olurdum
Düşününce seni ilk bulan olurdum
Maviliğin müsilaj topladı
Son kalem tutuşum bu sana
Son seslenişim hasret dağından
Son fikredişim güzel çehreni
Son serzenişim gönül tahtında
Son binişim o duraktan
Ömrüm boş insanlarla geçmekte
Kimsenin yeri olmadı bende
Her anım pişmanlıkla geçmekte
Çünkü senin tadın kaldı bende
Bu şair cismi güzelliğini sevmekte
Nedir seni bu kadar üzen
Bunu çok geç farkettim
Ateşi sönen aşkının bekçisisin hala
Kabul etmelisin giden geri gelmez
Elbet her aşk bir gün biter
Şiirsiz sen biçimsiz
Sensiz ben kimsesiz
Bakışların kayıtsız
Bu kaçışın mânasız
Sen ne bereketlisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!