4 Eylül Mavi
Bir tren kalktı Ankara garından
Biri vardı trenin içinde yıllardır aranan
Vurdu kalbi hiç acımadan
Döküldü kelimeler satır aralarına
Soğumuştu hava Ankara'da
İçine işliyordu sanki
Hani sen yoktunya yanımda
Üstüne bir de kalbim üşüyordu
Metroya zor attım kendimi
Alın en güzel aşklar sizin olsun
Tepe tepe kullanın sevgiyi
Ruhlarınız değil bedenleriniz buluşsun
Yıkanın beraber kirli sularınızda
Olurda kesmessiniz birbirinizi
Bir fakülte sıralarındaymış meğer aşk
Biraz çekingen biraz ürkek
Bakarken gözlerinde gördüm
Sahi sen gördün mü gördüklerimi
Yüzün diyorum
Hiç bitmeyen bir ses kafamda
Uyku akan gözlerle yazılan şiirler
Yıkılacağını bile bile kurulan hayaller
Karanlık, karanlık odalar
Önce kelimelerinle fethettin bu kalbi
Sonra bir gece vakti ansızın sapladın bıçak darblerini, yine aynı kelimelerle
Dönüp arkana bakmadan
Öylece bıraktın beni gecenin en büyülü trenine
Gönlümde acısı yankıların
Hiç dinmeyen bir sızı var
Sabah oldu Ankara'da
Ayaz vurdu yüzüme yalnızlığımı
En sevdiğim çay bile ısıtamadı içimi
Çekerken sigaranın dumanını içime
Sabah oldu Ankara'da
Korkuyorum
Ya bir gün unutursam seni
Ya o şarkı çaldığında aklıma gelmezsen
Silinirse bir gün aklımdan o söylediklerin
Bari sen her gün gece olunca
Beni unutma
Nedir bu soğukta sigarayı bana böyle yaktıran
Şarkılar bu kadar güzel miydi?
Gece ki bu kadar derin miydi?
Yalnızlık bu kadar sevilir miydi?
Sabah olup gün ağırınca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!