Enel Hak diyerek asılan benim

Özümüz yanıyor gönlümüz karda,
Ateşle bağrına basılan benim.
Sevdamız Mansur oldu yürek darda,
Enel Hak diyerek asılan benim.

Bülbül iken minnet etmem güle,
Sevgi acı ile düşürdü dile.
Hazreti İsa gibi çivi ile,
Kolları çarmıha kasılan benim.

Hakkı anar dilde Allah der sözüm,
Akıl baştan gitti görmüyor gözüm.
Kerbelada Hüseyin oldu özüm,
Zulümle kafası kesilen benim.

Gönül candır çürümemi istemez,
Can buz tuıtsa erimemi istemez.
Hayat benim yürümemi istemez,
Duşakla ayağı kösülen benim.

Söyle Yusuf bu dünyanın nesiyim?
Yesevi ocağının nefesiyim.
Mazlumların Hak bağıran sesiyim,
Ama yine sesi kısılan benim.