-Düş ‘ün küresindeyim senin.İç içe rastlantıların ruh ermişiyim.
Özüme dair daireler çiziyor bahtımın denizi. Ben illa ben diyor.
-Kendimi kaybetmenin ummanlarına ufkumun dehlizlerini ekledim.
Hayıflanışımın gün görmüşlüğü zahirlerine sobelendi. Aşk kendine gidişin içsel yolcululuğunda varı var edip yok olmayı ar eden bir akışın can suyu. Yanılgılarım bu yüzden yüzüne asimetrik sonlarını sunmuyor.
-C/an dilindeyim. Tevriyeli sözcüklerin devriyesindeyim. Hallac- ı Mansur olmak güzel bir rüya. Ben’den ben’e. Ben’den en tanıdık sen’e mistik istendikler sıralamak.
-Ki Mansur, Enel Hak derken başka özlere tin dersi veriyor:
“Yoksun ama, içimdeki bilinçten değil
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
