Ene Şiiri - Semih Duman

Ruh ziyan azsa,gâlip sende ene.
Zulmet vesile,gönül mülkün ene.
Nemrut ene,zalim-ul zaman ene,
Çıkınca ruhun, aradan; kalan ene!

Yazan sensin ,daima yazdıran sen!
Kalemi tutan benim, hükmü sen!
Kitap senindir ,sahib-ül kitap sen.
Çıkar nefsimi, yaradan ;kalan sen!

Kalemin nurdan ise de yazdıran o,
Kalemin vesile, gönlünün nuru o,
Kitab-ı alemin, tefsir-ül zamanı o,
Yaz ! Şevkle ! Zira Yar'dan kalan, tek o.

Muhammedi muhabbetin fedasiyiz biz.
Meşrıki nurun desti kudretiyiz biz.
Sohbeti imanın irfan meclisiyiz biz.
İlmi marifetin merkezi,menbaıyız biz.

Nefis heva ve şeytan derdimiz siz
Hak'la aramızda ki mesafe siz
Sırrı hilkat ,sebebi imtihan siz
Seyri sülukte terakkiyat nihayet siz

Rabbin en asi mücrim kulları onlar
Rahmetten en ırak, elbette onlar
Nedamet secdesinde bulunsaydı onlar
Cennette safadaydık ben sen biz siz onlar