Ene Şiiri - Cihat Şahin

Geçti bunca ay sene,
Değişmedin sen asla!
“Ben “diyorsun sen gene,
Ülfet etmezsin nasla!

Elli yıldır söylerim,
Aklın almaz neylerim?
Azarlarım paylarım!
Geçmiyorsun hak fasla!

Benlik sende nakarat,
Sıktı artık tekrarat!
Soyun ondan çöpe at,
Öyle dönersin asla!

Dene birde”nahnü’ü”,
Tathir et o pis huyu!
Bayram etsin her duyu,
Vücudu hakka yasla!

Aslın toprak ve çamur!
Olmuş balçıktan hamur.
Seni eyleyen mamur,
Benlik istemez asla!

At havuza eneni!
Duy kalbine deneni!
Nurla aklan, ol yeni!
İç kevseri sen tasla!

Kibir hakka yaraşır,
Bunu ancak o taşır!
Sen nahnüye ol naşir!
Düşme benliğe asla!

Yener seni bir virüs!
Hayattan eder terhis.
Benliğine hemen küs,
Yeni bir tarza başla!

O bir ölçü dikkat et!
Doğru anla hakka git!
Anlar isen onu net?
Helak olmazsın asla!

Her iyilik mevladan!
Lütfediyor yaratan,
“Hayır”diyendir nadan!
Etme hareket hisle!

Fenalığı bil nefs’ten!
Günah ister o kasten.
Et tecerrüt pis histen,
Yap savaşı, sen nefs’le!

Yok, hayıra bir arzun,
Dine mugayir tarzın!
Nerde sünnetin farzın?
Yoldaş olmazsın hasla!

Sen senlikle, bir hiçsin!
Hep negatif bir uçsun.
Manen fakirsin açsın!
nafi değilsin asla!

Satma seni, sen halka!
Makbul değil bu ilke.
Dön yönünü sırf hakka,
Ziyan etmezsin asla!

Tevazuu et düstur!
bü düstura, sen dost dur.
Durmadan hakka koştur.
Boşalınca hep başla!